Çünkü ben çok zamandır bıraktım aşkı... Birbirimize sırtı dönük iki yabancı gibi oturduk hep köşelerde... O, bensiz mutlu... Ben, onsuz mutlu... Yaşamaya alıştık bir bakıma... Aşkı ayaklara düşürdüklerinden beridir küsüm ben ona... Günübirlik ilişkileri yaşadıkça değerini kaybetti aşk... Karaborsada satmaya çalıştılar ama hep kötüler satın aldı... Onlar da hevesleri gidince bıraktılar aşkı bir başına... Yapma dedim... Onlara aldanma... Ama aşk yaşatılmayı öyle çok istedi ki hep inandı onlara, gitti peşlerinden... Şimdi, ben ve benim gibi gerçek aşk aşıkları küs aşka... Dönüp bakmaz olduk ona... Çünkü şizofren oldu aşk... Bedenlerde yaşattı kendini... Her gece başka bir beden kılığında gezdi gecelerde... Sevgiyi dışladı kendinden... Ahh... Ruhsuz yaşanır mı aşk? Yaşandı senelerce...
İşte böyle arkadaşlar... =) Bu kadar karamsarken Burcu'nuz... Arkadaşımın anlattıkları içinde bir şeyleri canlandırdı sanki... Tekrar ayaklandı... Konuştu, anlaştı aşkla... Ve bir gün bir suretle gelirse karşısına... Onu tanımaya, hissetmeye söz verdi... Ama yine de bir şarkı döndü dolaştı diline.. Levent Yüksel'le beraber söylediler şarkıyı... Gelin siz de eşlik edin onlara, aşkı özleyenler...
1 yorum:
Ne kadar içten ve güzel bir yazı olmuş. Hislerime tercüman olmuşsun, dilerim ben de bir gün inanırım yeniden...
Yorum Gönder