6 Kasım 2013

Burcu'dan Mektup Var! İki İleri Bir Geri...



Hayat Güzel! 
Yaşananlar, elde edilenler, elde edilemeyenler... 
Gizem'in ölümünden beri daha bir farkındayım sanki geçen her günümün son günüm olabileceğinden!
Sevmenin güzelliği karşısında nefretin insanı yok edişini daha net görebiliyorum artık...
Hani derler ya herkese "Seni seviyorum" demeyin, anlamı kalmaz diye...
Ben sıklıkla, herkese söylüyorum artık sevdiğimi!
Herkesteki iyi yönü fark etmeye çalışırken kalbimde çalan melodi hoşuma gidiyor!
Zor, kolay değil...
Bazen enerjimi tüketecek bir durum çıkıyor karşıma!
Önce düşüyorum, sonra etrafa bakıyorum...
Düşüşüme kahkahalarla gülüp tekrar doğruluyorum...
Çünkü biliyorum, belki bu son düşüşüm olabilir, belki bir daha kalkmaya fırsatım olmayabilir...
Her nefes verişimizde ölüyorsak eğer,
Ve her alışımızda doğuyorsak tekrar, 
O zaman Hz. Şems'in de söylediği gibi hiçbir 'biz' aynı 'biz' olmamalı yoğrulduktan sonra! 
Bir beden verilmiş bize... Hem de tek kullanımlık! 
Bu yüz, gözler, uzun ya da kısa oluşumuz;
Fiziksel hiçbir özelliğimizi biz seçmedik dünyaya gelirken...
Mutlu olabilmemiz için yola devam ederken razı olmak gerek eldekilere...
Bir gün öleceğimizi unutmadan, şükretmek gerek her yaşanan şeye...
Çünkü hepsi büyütmek için içimizdeki yaramazı...
Hayatın felsefesi bu:
İki ileri bir geri gider hep! ;) 
Sevgilerimle,
Curcu. 


Not: Fotoğraf için Nejat Tuzcuoğlu'na Teşekkürler... 

1 yorum:

Unknown dedi ki...

Başka nasıl anlatılabilirdi KOCAMAN yürekli güzel insan iyiki varsın bizlere hep ışık tut sevgiler