26 Nisan 2019

Yeniden Merhaba...

Her şey bu bloğu açmam ile başladı.
Özgürlüğümün ilk adımı burası sanırım.
Şimdi bakıyorum da bu hale en son ne zaman geldiğime... Sanırım yeni bir döneme girerken arkamda bir şeyler bırakırken ve bir yerlerden uzaklaşırken hissettim şu anda hissettiklerimi... 
Hayatım boyunca kendimi sevmeye çabaladım. Küçük Burcu'nun ailesine kendini sevdirmek için çabalamasının yansımasını yetişkinlik dönemimde tüm ilişkilerimde gördüm. 
Ve yine oradayım... Aynada baktığım kızın kendini birilerine sevdirmek için gösterdiği sonsuz çaba yüreğimi burkuyor. Yaşadığım özlem, hissettiğim yalnızlık geçici biliyorum... Aslında o küçük kızın çok güçlü, başarılı, güzel, sevilmeye değer olduğunu içimdeki küçük bir parça hep anımsatıyor zihnime... 
Ama işte buradayım... Yine bitişte... Yine gidişte... Çünkü yine vazgeçiş uçurumunun başında durmuş aşağıya bakıyorum. Kendimi usulca bırakacağım boşluğa, herkesin beni olduğum gibi sevdiği ve takdir ettiği yere... 
Ve sonra yine kanatlarım çıkacak tam düşerken ve usulca yükseleceğim ufka doğru... 
Tek ihtiyacım olan; atlamak için son bir cesaret... 

Hiç yorum yok: