Yıl 2002...
Hazırlık sınıfından içeri bir kız süzülür... Gözlerini kocaman açmış, ürkek ama 'ümit' dolu bir tavırla yanıma doğru yürür... Gelir, selam verir ve arkamdaki koltuğa oturur.
O günden sonra o kadar çok artar ki kahkahaları... O kadar içten güler ki bu Burcu...
Bu hayatta her şey kader be Özge'm... Birileriyle karşılaşman yazılıysa kaderinde karşılaşırsın... Bazıları misafirin olur kalkar gider, bazıları hayatın olur...
Hayatım Sabancı öncesi ve sonrası olarak ikiye ayrılabilir... Orada geçirdiğimiz her dakikaya geri dönüp şükredip mutluluktan ağlayasım var...
Yurt odası... Dili olsa da konuşsa o dört duvarın... Herhalde dostluğu anlatırdı herkese...
Eğer şu anda bu kadar çok yazı yazabiliyor, içimden her geçeni kağıda dökebiliyorsam bu sizin sayenizde!
Kahkahalarım sayenizde daha şen...
Ağlarken korkmuyorum artık bir omuz bulamayacağım diye...
Bilirsin ben çok ürkektim... Kırılır ve susardım... İçime döner, kendi kendime üzülür dururdum... Hiç vazgeçmediniz ki siz benden...
Dengemi buldurdunuz!
Seni seviyorum Özge'm!
Canımsın! Arkamı döndüğüm her an, buradayım dercesine destek olansın! Gülmelerimin %80'sin :=)
Ben beni bıraktığımda, beni kollarımdan tutup en yukarı kaldıransın!
İyi ki doğdun İkizlerim!
Daha nice mutlu, sağlıklı, beraber yıllara!
Curcu'n... ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder